ارگ تهران

آدرس : ارگ تهران، از شمال به میدان و خیابان امام خمینی (ره)، از شرق به خیابان ناصر خسرو، از غرب به خیابان خیام و از جنوب به خیابان پانزده خرداد محدود می‌شود.

افغان‌ها پس از تصرف تهران در سمت شمال این محوطه پلی ساختند که در مقابل آن دروازه ای احداث شد که آن را ارگ نامیدند. ارگ تهران و برخی از ساختمان‌های درون آن ساخته دوران صفوی و زندیه است. این ارگ در زمان آغامحمدخان تقریباً در شمال تهران آن زمان قرار داشت و یک طرف آن به حصار شهر و طرف دیگرش متصل به شهر بود اما در سال‌های بعد و با توسعه شهر تهران و ایجاد خیابان‌های جدید، ارگ در نقطه مرکزی تهران قرار گرفت.

تئاتر شهر

تئاتر شهر تهران به عنوان مهمترین مرکز تئاتر حرفه ای ایران و استوانه استوار معماری شده تئاتر میهن اسلامی و کعبه آمال و آرزو‌های اهل تئاتر است.

مرکزی که به مدد اهل تئاتر و برنامه ریزی مدیران روز به روز در مسیر تحول و پویایی هنر نمایشی به حر کت پویای خود ادامه می‌دهد .

آنچه که امروزه با نام تئاتر شهر تهران زبان زد خاص وعام است و به عنوان تنها مرکز تئاتر حرفه ای کشور مشهور شده است و اهل فرهنگ و هنر برای این ساختمان قدیمی و ویژه ارزش و جایگاه بخصوصی و ویژه ای قایل هستند ساختمانی است مدور و استوانه ای زیبا در محلی که در امتداد یکی از قدیمی‌ترین خیابان‌های شهر تهران و در تقاطع دو خیابان انقلاب و ولی عصر( عج) در ضلع غربی پارک دانشجو در چهار راه ولیعصر بنا شده است .

پیست اسکی توچال

1- پیست اسکی ایستگاه هفتم

این پیست از پائین قله توچال ( 3850 متر ) شروع شده و به هتل ( 3550 متر) ختم می شود. طول پیست 1200 متر می باشد و با توجه به حضور مربیان مجرب و شیب بسیار مناسب پیست ، مکانی فرح بخش جهت استفاده دوستداران اسکی می باشد.

در این پیست برای سهـولت در رفت و آمد اسـکی بازان عـزیز یک تله سـی یژ ( دوپل مایر) و یک تله اسکی تعبیه گردیده است.

روستای کن

پنج محله، پنج نام! این تمام چیزی است که کن امروز از بزرگی و شکوه گذشته به یادگار دارد. کنی که یک روز محدوده اش از میانه جاده چالوس بود تا جنوب شهر تهران، امروز در این پنج محله خلاصه می شود. سرآسیاب «جردن» کن! می توان گفت سرآسیاب «جردن» کن است. در ضلع شمالی و نزدیک به شهران و جاده سولقان. به همین خاطر از شمال منطقه ـ سرآسیاب ـ شروع می کنم. به هرحال در این بلاد تمام رده ها به شمال شهر ختم می شود!اما قبل از وارد شدن به محله، طرح این پرسش بد نیست که چرا «سرآسیاب»؟

کلیسای پنتی کاستی آشوری

این کلیسا در سال ۱۹۵۵ م به دستور کشیش (تور ما ناصری) بنا شد. وجه تسمیه این کلیسا به این گونه است: پنطی کاست عبدی از اعیاد یهود و به زبان عبری به معانی پنجاهمین است، یعنی پنجاهمین روز از عید که در آن روز روح القدس ظهور می نماید. چون تاریخ اتمام ساخت این کلیسا مصادف این روز است، لذا نام پنطی کاستی را بر آن نهاده اند.

کاروانسرای خانات

آدرس : تهران خیابان صاحب جمع، (شمال میدان شوش، جنوب چهارراه مولوی)

کاروانسرای خانات با قدمتی بیش از یک قرن، از نخستین کاروانسراهای درون شهری تهران بود که بدون هیچ گونه تخریب و ویرانی با مرمت و بازسازی مالکان شخصی همچنان به حیات خود ادامه می ده. این کاروانسرا با مساحت ۱۰هزار مترمربع با الهام از معماری باغ های ایرانی شکل گرفته که ۵۲ حجره رو در محوطه خود جای داده، بدین گونه که در هر ضلع کاروانسرا، ۱۳ حجره وجود داره که امروزه در اجاره عمده فروشان خشکباره. صحن کاروانسرا دو ایوان داره که یکی از آنها در شرق به ورودی بزرگی راه داره و دیگری در غرب محوطه به ورودی دوم کاروانسرا می رسه. در دو سوی ورودی اصلی هم حجره های بزرگی قرار دارن که به بازار و میدان سابق امین السلطان که امروزه چیزی از آن باقی نمونده منتهی می شن. درمورد وجه تسمیه کاروانسرا به اسم خانات شاید بشه گفت وجه تسمیه آن به دلیل وجود حجره های زیاد کاروانسرا باشه زیرا که خان به معنای حجره است و خانات هم به معنی حجره هاست.

کوهسار تهران

یک منطقه تفریحی با فضایی سبزی و دل انگیز که در بلندیهای آن منطقه 5 و در کل، تهران را می توان به تماشا نشست.مسیر دسترسی نیز از شهرزیبا و جاده سولقان بعد از پاسگاه کن است.

دره دوچناران

دره دو چناران ، در شمال غربی فرحزاد دره ای طولانی بادیدگاه های متنوع ، باغها ، چشمه ها ومسیر پر افت خیز وبسیار مناسب برای راهپیمایی ؛ که در نهایت به قله 2761 متری بند عشق منتهی می گردد. این منطقه از ادامه جاده کوهسار وبلندیهای شهران قابل دسترسی است. در میان این دره چشمه ای است بنام اب زندگانی که از زمین می جوشد.

شهر تهران

این تهران بزرگ هم برای خودش حکایاتی دارد که بسیار جالب است. آنگونه که پیداست مردم این ابرشهر کنونی، علاقه زیادی به زندگی زیرزمینی داشته اند و اکثر خانه ها چندین متر در زیرزمین واقع بوده. شاید برای جبران گذشته باشد که تهرانی های امروزدوست دارند در بالاترین نقطه شهر زندگی کنند و شاید روح اسلافشان این دستور پنهان را به آنها می دهد. البته این زیرزمین نشینی دلایل متعددی داشته که بدون هیچ شکی باید گفت که نشان از هوش مردمان ساکن آن زمان تهران دارد. یاقوت حموی در کتاب معجم البلدان هم به گونه ای به این مساله اشاره می کند و ترس تهرانی ها از دشمنان را دلیل زیرزمین نشینی می داند. ظاهراً پنهان شدن تهرانی ها از چشم دشمنان، خودش یک فن جنگی محسوب می شد، چون محل اختفای آنها به هیچ وجه توسط دشمنان قابل شناسائی نبوده و تمامی دشمنان با صرف چندین روز یا چندین هفته از عمر خود، بدون گرفتن هیچ نتیجه ای از همان راه آمده دفع شر می کرده اند.